Litość i terroryzm

Dziedzic płacze, żeby mu dać ciastko. Jeśli ustąpię będę musiał dać mu jeszcze jedno i jeszcze jedno i tak w kółko. A jak pewnego dnia przestanę dawać, to będzie niezły sajgon z przywróceniem normalności. Myśli takie krążą mi po głowie gdy pochylam się nad Dziedzicem, przebierając go w nowe ubranie, bo poprzednie zafajdał tak ogromniastą ilością produktów spalania materii, że aż wypstryknęły z pampera.

Ciasteczka, Dziedzic dostaje z dwóch powodów, bo zajmuje się ich jedzeniem i mogę zrobić coś innego poza noszeniem go na rękach, itp.; drugi powód to litość, bo tak ładnie prosi lub tak brzydko płacze.

Po ataku bombowym w pociągu, naród hiszpański wybrał lewaka Zapatero czyli politykę łagodnego podejścia do terroryzmu. Zapatero wycofał wojska Hiszpanii z Iraku.

Dał dziecku ciasteczko.

Weekend był nasycony wrażeniami:

pod Mazuoleum hołd złożył jakiś szycha z NATO, była fajna orkiestra i kompania reprezentacyjna,

koncert muzyki barokowej w ogrodzie Saskim, z powodu zimna Dziedzica trwał tylko 3 minuty ;-),

podwodny film 3D w Imaxie trwał za to pełne 40 minut i był przepiękny,

impreza na Polu Mokotowskim z udziałem jednostek policji i Straży Miejskiej to świetny pomysł, bo dzieci i dorośli mogli zbliżyć się do funkcjonariuszy i stwierdzić, że to tacy sami ludzie jak my, dzieciaki bawiły się sprzętem prewencyjnym i było radośnie,

ogólnie: gitara.